Alba Arikha, Herinneringen
aan een verloren wereld, Uitgeverij Oevers, 2018.

Het is Jom Kippoer. De
Grote Verzoendag. We gaan met mijn moeder naar de synagoog in de rue Copernic.
Mijn vader blijft thuis.
Niets voor mij, zegt hij. Gaan jullie maar.
Wij willen niet gaan! Roepen mijn zus en ik uit.
Volg je moeder en maak geen ruzie met me.
Mijn vader gelooft nergens in. Waarom zouden wij dat dan wel doen?
Het is niet eerlijk.
Dit gaat niet over eerlijkheid maar over plicht, antwoordt hij beslist.
Niets voor mij, zegt hij. Gaan jullie maar.
Wij willen niet gaan! Roepen mijn zus en ik uit.
Volg je moeder en maak geen ruzie met me.
Mijn vader gelooft nergens in. Waarom zouden wij dat dan wel doen?
Het is niet eerlijk.
Dit gaat niet over eerlijkheid maar over plicht, antwoordt hij beslist.
Alba probeert te ontsnappen aan de strenge regels en
verwachtingen van thuis en neemt uiteindelijk een radicale beslissing.
Prachtige biografische fictie, in een heldere stijl met
korte zinnen waardoor het verhaal vaart heeft en makkelijk wegleest, maar
daarom niet minder indringend is.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten