Sander Meij, Nieuw Eiland, Nieuw Amsterdam, 2015.
Korte, veelal vormvaste gedichten waarin vooral de cadans
van de woorden het ritme van de zinnen bepaalt. Rijm ontbreekt. Het zijn
gedachten, observaties, bedenkingen bij de wereld waar de dichter zich een weg
in zoekt. De ik weet niet zo goed wat hij moet, waar hij is, wie hij wil zijn.
Kennen, herkennen, gezichten, een spiegel, het zijn begrippen waarmee de
dichter zichzelf en zijn omgeving bekijkt. Hij is op weg, soms in gedachten,
soms daadwerkelijk: 'van de week nog dacht ik: ik moet hier weg / de trein naar
Rotterdam gepakt / het lag er weer bij als verwacht / ik wandelde en jankte
wat.
Hoewel het moeilijk is de werkelijkheid in woorden te
vangen, lukt het dichter met mooie regels die het waard zijn over te lezen. Ook
om ze beter tot je door te laten dringen, ook omdat ze vaak treffend zijn:
woorden lossen woorden af / waar het om gaat ligt ertussen / alles is mogelijk
in dit wantij. Een treffende debuutbundel.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten