De vier verhaallijnen in Het feest der onbeduidendheid bestaan uit de gedachten, ideeën en levensgebeurtenissen van de vier bevriende hoofdpersonen. Soms herkenbaar, dan weer origineel, een enkele keer absurd. Hoewel deze roman uit slechts 108 bladzijden bestaat, telt hij zeven delen met elk een aantal korte hoofdstukken. Vergelijk het met een aantal sub-gedachten die elk te herleiden zijn tot die eerste gedachte waar alles omheen draait. Iedereen probeert het wel eens: het spoor van een gedachtegang terug volgen naar de bron. In dit geval: het belang van de onbeduidendheid.Voorvallen, ideeën en ontmoetingen, zoals die in Jardin de Luxembourg, leiden weer tot andere voorvallen en ideeën. Alles haakt in elkaar. Zo hebben zowel Alain als Charles het moeilijk met hun moeder. Die van Alain wilde helemaal geen kind en Alain heeft daar zijn hele leven last van, die van Charles ligt op sterven terwijl hij de cocktailparty organiseert.
Ondanks de soms grote en indringende gedachten die de hoofdpersonen met zich meedragen, gaat het leven verder en is het een aaneenschakeling van onbeduidende zaken. En juist daarom wil Kundera ons laten zien dat we moeten genieten van de kleine onbelangrijke dingen die we maar al te vaak over het hoofd zien. De vier hoofdpersonen komen elkaar tegen op een feestje, vandaar de titel.
'Onbeduidendheid, beste vriend, is de essentie van het bestaan,' zegt Ramon tegen D’Ardelo wanneer ze elkaar na het feestje weer tegenkomen. ‘Ze is zelfs daar waar niemand haar kan zien. In gruwelen, in bloedige gevechten, in de vreselijkste rampen. We moeten de onbeduidendheid niet alleen herkennen, we moeten van haar houden, van haar leren houden. Hier, in dit park, voor onze neus, kijk, hier is ze in alle vanzelfsprekendheid aanwezig.’
Geen opmerkingen:
Een reactie posten