Anna Enquist, Het
meesterstuk, De Arbeiderspers, 1994.
Anna Enquist kan niet alleen intrigerend over muziek
schrijven, maar ook over beeldende kunst. Of misschien beter gezegd: ze
verbindt kunst op een prachtige wijze met het alledaagse leven van mensen, of
dat nu musici of schilders zijn. In Het
meesterstuk speelt ook familie een belangrijke rol. Twee broers, van wie de
ene getalenteerd is en de andere niet. Tenminste, zo lijkt het. Maar ben je
getalenteerd omdat de omgeving, in dit geval de moeder, dat continu blijft
benadrukken, en delf je het onderspit in een gezinsleven omdat diezelfde moeder
je te min vindt? Wat doet de omgeving met de mens, wat is zijn eigen inbreng in
de verloop van zijn leven? En een verdwenen vader kan ook nog heel veel impact
hebben, zeker als die iets kon wat een van de kinderen ook heel graag wil
kunnen: schilderen.
Het verhaal wordt vanuit verschillende perspectieven
verteld, langzaam wordt de lezer meegevoerd naar een ontluisterend einde,
waarbij verschillende mensen van hun voetstuk vallen.
Het is bekend dat familierelaties verstoord kunnen worden door eisen die mensen aan zichzelf en vooral ook aan anderen stellen, maar het blijft intrigerend, zeker als het nog eens zeer fraai wordt opgeschreven.
Het is bekend dat familierelaties verstoord kunnen worden door eisen die mensen aan zichzelf en vooral ook aan anderen stellen, maar het blijft intrigerend, zeker als het nog eens zeer fraai wordt opgeschreven.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten