Congo Blues

Jonathan Robijn, Congo Blues, Uitgeverij Cossee, 2017

Morgan ontmoet op nieuwjaarsmorgen een vrouw, ineengedoken op straat, zonder jas, terwijl het sneeuwt. Hij spreekt haar aan, maar ze reageert niet. Haar laten zitten kan hij niet, dus neemt hij haar mee naar zijn kamer. En daar lijkt ze niet meer weg te gaan.

Beleefd als hij is, laat hij haar in zijn bed slapen, zelf gaat hij op de grond liggen. Er ontstaat een vreemdsoortig contact. Morgan verdient als pianist in cafés zijn geld, maar wat Simona doet, blijft onduidelijk. Zelfs wie ze is, blijft onduidelijk. Ze is geïnteresseerd in hem en wil dat hij haar vertelt over zijn kindertijd, zijn leven in Congo voor hij geadopteerd werd. 

Hij laat het over zich heen komen, gaat met haar op pad, ontmoet aparte figuren die belangrijk waren in haar leven en naar later blijkt ook in zijn leven.

Doordat zij in zijn bestaan is gekomen, komt ook zijn verleden langzaam bovendrijven en komt hij meer en meer over zichzelf te weten. Hoe toevallig was de ontmoeting op nieuwjaarsdag? Hoe haken heden en verleden in elkaar? Veel blijft onder de oppervlakte, maar Jonathan Robijn geeft net genoeg weg om de spanning subtiel op te bouwen en de lezer mee te voeren in de levens van deze twee jonge mensen die toch al een hele geschiedenis met zich meedragen.