Jan Brokken, In het huis van de dichter, Atlas Contact, 2008.

Van hun eerste ontmoeting tot de laatste adem die de pianist uitademt beschrijft Jan Brokken hun innige vriendschap, het leven van Egorov, zijn muzikale prestaties. Een meeslepend verhaal, vooral naar het einde toe, waarbij je dan weer dicht op de huid zit van de jonge pianist en het volgende moment als een toeschouwer in de zaal naar zijn muziek luistert.
‘Hij zat op de bank. Bundels zonlicht vielen de woonkamer
binnen. Hij kon op dat moment alleen nog licht van donker onderscheiden en rood
van wit. Vreemd genoeg zag hij er goed uit, precies zo jong als hij was met een
innemende glimlach die zijn wangen plooide. Wat haren waren weer aangegroeid
dat ze zijn flaporen verborgen; zijn huid had de geelbruine tint teruggekregen
die zijn gezicht een oosterse gloed gaf. (…) Toen stond hij op en schuifelde
naar de voorkamer, waar zijn vleugel stond, een Steinway uit 1954, zijn
geboortejaar, een concertvleugel met een volle sonore klank.’
Lees het boek en luister naar Egorov!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten