Alexandre Jardin, Het verhaal van de Jardins, De Bezige Bij, 2006
In het boek wordt het boek geschreven. De ik, Alexandre Jardin, is op zoek naar zijn verleden. De associatieve herinneringen schieten van 1975 naar de 1991 en weer terug. De anekdotes betreffen vooral zijn jeugd die hij grotendeels doorbracht in het gigantische huis van zijn grootouders. De meest vreemde types, -familieleden en vooral beroemde gasten, zoals Mitterand,- kwamen over de vloer. Normaal zijn was uit den boze, evenals werken voor geld; de liefde stond hoog in het vaandel en vreemdgaan werd als gezond ervaren.
In het boek wordt het boek geschreven. De ik, Alexandre Jardin, is op zoek naar zijn verleden. De associatieve herinneringen schieten van 1975 naar de 1991 en weer terug. De anekdotes betreffen vooral zijn jeugd die hij grotendeels doorbracht in het gigantische huis van zijn grootouders. De meest vreemde types, -familieleden en vooral beroemde gasten, zoals Mitterand,- kwamen over de vloer. Normaal zijn was uit den boze, evenals werken voor geld; de liefde stond hoog in het vaandel en vreemdgaan werd als gezond ervaren.
Het is een humoristische en fantasierijke roman, dat blijkt niet alleen uit het verhaal, maar ook uit de woordkeus en
zinswendingen die in de vertaling niets aan kracht verloren hebben. Bloemrijke
taal met veel adjectieven. Als grootmoeder overleden is en de rabelaisiaanse
taferelen voorbij zijn, vraagt Alexandre zich af of het allemaal op fantasie of
werkelijkheid berust. En precies met dat gevoel blijft de lezer achter. Een
knap staaltje fictie. 
Geen opmerkingen:
Een reactie posten