Zij die zegeviert

Yolaine Destremau, Zij zie zegeviert, Arena, 2007.

Sommige boeken blijven actueel. In dit geval gaat het erom of een vrouw los kan komen van haar Arabische wortels.
De roman wordt achteruit verteld en begint op het moment dat Hélène haar vroegere vriendin Faïza na vijf jaar opzoekt in Tunesië. Faïza is inmiddels getrouwd, heeft een kind en gaat als moslima door het leven. De vriendinnen zijn van elkaar vervreemd, hebben niets gemeenschappelijks meer behalve het jaar in Parijs, waar Faïza niet over wil praten.

Faïza was juist naar Parijs gekomen om te ontkomen aan het keurslijf van haar cultuur. Ze droeg westerse kleding, ging uit en had een relatie met een niet-moslim. Tot haar broers haar komen controleren en zij, onder dwang, terug naar Tunesië gaat. Zelf zegt ze dat het goed is, dat ze een goede man heeft en dat ze vrijer is dan ooit.

Vervolgens wordt verteld hoe de vriendinnen elkaar hebben leren kennen en over de liefde van Faïza voor Michel Winter, een getrouwde man in Parijs. Het verhaal gaat steeds verder terug, naar de jeugd van beide hoofdpersonen, de families waar zij uit voortkomen.

Het is een vlot leesbare roman met een aantrekkelijke stijl vol mooie metaforen.