Parijse Feesten

Ethel Portnoy, Parijse Feesten, Meulenhoff, 2004.

Het bekendste boek van de in 2004 overleden schrijfster Ethel Portnoy is misschien wel Broodje Aap. Zij heeft uiteraard meer geschreven, vooral veel verhalen en essays, maar ook een aantal romans. Ooit ben ik er in één begonnen Bange mensen, maar het is me niet gelukt het uit te lezen. Ik heb het geprobeerd, dacht ik, maar waarschijnlijk lees ik nooit meer iets van Portnoy. Tot ik haar naam een paar keer tegenkwam in verband met Nederlandse schrijvers en kunstenaars die in de jaren vijftig, zestig en zeventig in Parijs verbleven. Toen ik daarna het boek Parijse feesten in een boekhandel zag staan, besloot ik het nog eens te proberen. Daar heb ik geen spijt van gehad.

Het boek bevat autobiografische verhalen over Ethel in Parijs, voor het grootste deel over haar leven met Rudy Kousbroek, maar ook Remco Campert, Karel Appel en vele andere bekende en minder bekende Nederlanders passeren de revue. Annus Mirabilis, Place de la Contrescarpe en Parijse spoken, over haar komst naar Parijs en haar eerste jaren met Rudy, vind ik de mooiste, maar ook de andere verhalen zijn zeer de moeite waard. Tenminste, voor wie van Parijs houdt en er het liefst ook rond had willen lopen in de tijd dat de Karel Appel, Hugo Claus, Remco Campert en Ed van der Elsken er de eindjes aan elkaar knoopten en aan het begin van hun artistieke carrière stonden.