De Graf Zeppelin of De Lijdensweg van Émile,

René de Obaldia, De Graf Zeppelin of De Lijdensweg van Émile, Coppens & Frenks, 2011.

Émile, de hoofdpersoon, is een extreem bijziend en angstige medewerker van een verzekeringskantoor waar hij niet geliefd is bij zijn collega’s. Hij leeft in een tweekamerappartement met zijn zwangere vrouw Angélique. Met die zwangerschap worstel hij, wanneer hij ziet dat haar buik steeds groter wordt, krijgt hij er angstvisioenen: als het zo doorgaat, zal hij verpletterd worden door de buik.

Wanneer het kind er eenmaal is - het wordt hem aan de telefoon verteld op kantoor - moet zijn baas erbij hem op aandringen dat hij naar de kliniek gaat om zijn vrouw en kind te bezoeken. Daar aangekomen weet zij zich geen houding te geven. In de wieg ligt een monsterlijke baby die hem met één oog aanstaart: een Cycloop! Het is Baptiste genoemd door zijn moeder. 

Weer op straat voelt Émile zich ellendig, het zweet gutst over zijn lichaam. Hij gaat naar huis en sleept zich met zijn laatste krachten de vijf trappen op naar hun appartement. Dagen blijft hij in bed, uitgeput, malend over wat hem is overkomen. Angélique vertrekt met de baby naar een tante op het platteland.

Baptiste is al wat de klok slaat. Op zijn werk vragen zijn collega’s aan de lopende band hoe het kind het maakt, zelfs op straat lijkt het of iedereen weet dat hij een zoon heeft. Angélique geeft al haar aandacht aan de kleine, voor Émile is er geen plaats meer. Baptiste als kleine Oedipus: nog voor hij zelf kan lopen en ruim voor zijn vader een oude grijsaard is heeft hij hem al verslagen en van zijn plek verstoten.

De Obaldia bouwt de tragische ondergang van Émile goed op. De lezer krijgt te maken met een wankele en in zichzelf gekeerde man, wiens waanzin steeds meer aan de oppervlakte komt. Hij praat in zichzelf, heeft droombeelden waarin de wereld het om hem gemunt heeft en voert een stille maar heftige strijd met zijn nakomeling. De tragiek wordt benadrukt door de humor die De Obaldia toepast.