zaterdag 11 mei 2019

Hier wonen ook mensen


Rob van Essen, Hier wonen ook mensen, Atlas Contact, 2014.

De drang er te zijn, vergeten te worden, op te vallen, lief te hebben, het verleden op te helderen. Niets is de mens vreemd, en dus ook niet de personages uit de verhalenbundel van Rob van Essen. De verhalen gaan over jou en mij, over de mensen om ons heen. Niet eens zoveel uitvergroot, want uiteindelijk heeft iedereen wel iets boeiends beleefd. Maar daar komt de schrijver om te hoek. Het is om het even wie het meemaakt, maar het is niet om het even wie het vertelt. Van Essen weet de fragmenten van de levens van zijn personages zo intrigerend weer te geven, dat je echt wilt wat hen drijft en wat er gebeurt.

Zoals het echtpaar dat tijdelijk uit elkaar is en door een stomme toevalligheid weer bij elkaar op de bank belandt. Hij logeert bij zijn ouders om haar de ruimte en het huis te gunnen. Zij was zijn buurmeisje, en wanneer hij, net als vroeger, weer in de dakgoot van zijn oude jongenskamer klimt om in haar kamer te kunnen kijken, ziet hij haar daar staan. Ze ruimt een kledingkast in. Vermoedelijk logeert ze dus ook bij haar ouders, denk hij. Dan kan hij net zo goed terug naar hun gezamenlijke huis. Maar als hij voor de deur staat, komt zij net aanlopen en beschuldigt hem ervan haar te achtervolgen. Ze biecht uiteindelijk op dat ze het huis verhuurd heeft aan Amerikanen. En dan begint het te regenen en besluiten ze in hun eigen, verhuurde, huis te gaan schuilen. Samen op de bank voor de televisie.

Als iemand het zou vertellen, klinkt het absurd, maar het kan en is daardoor zo intrigerend. Het zijn eenzame types, vaak ook letterlijk alleen, maar ze hebben een doel en een bezigheid die hen op de been houdt.  De zinnen zijn helder en droog, zonder bombastisch taalgebruik of overdreven metaforen.  Soms lijkt het alsof Van Essen een eindshot in gedachten neemt en daarnaartoe schrijft. Een vreemde situatie die als je hem los leest ongeloofwaardig is, maar met het verhaal erbij volkomen logisch.
Een knappe bundel die je anders naar je medemens laat kijken.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten