Simone de Beauvoir, Een zachte dood, Agathon, 1979
‘Onsterfelijkheid, of je je die nu in de hemel of op aarde
voorstelt, is geen troost voor de dood als je aan het leven gehecht bent.’
Hoewel Simone de Beauvoir niet goed met haar moeder kon
opschieten en haar allerlei zaken verwijt, is ze toch zeer betrokken bij en
aangedaan door haar laatste levensdagen. Haar moeder is gevallen, maar in het
ziekenhuis wordt kanker ontdekt. Dat verzwijgen Simone en haar zus echter voor
hun moeder, om haar de hoop en het idee te geven dat ze weer naar huis kan. Houden
ze dat vol, geloven ze er zelf in, laat hun moeder zich om te tuin leiden? Biedt
het geloof uitkomst? Met deze roman, die in 1964 verscheen, bekritiseert De Beauvoir ook de medische wereld die koste wat het kost de mens in leven wil houden.
Een mooi
verhaal over een moeder en een dochter die elkaar proberen te begrijpen. ‘De
veranderingen die in mijn moeder plaatsvonden tijdens haar ziekte deden mij het
verleden erger betreuren dan ik ooit gedaan had.’ Maar doet de moeder dat ook? In een heldere stijl laat Simone de Beauvoir wat deze
ingrijpende gebeurtenis met haar doet en hoe ze de dood probeert te begrijpen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten