Erik Bindervoet, De
mond van de waarheid, Uitgeverij De Harmonie, 2013.
Ontnuchterende gedichten van Erik Bindervoet. Grappig, uit
het leven gegrepen, maar vaak met een trieste ondertoon. Zoals wanneer een
vader begraven moet worden in een Sinterklaaspak, alleen is de kist van Ikea te
klein. De zoon wil het niet en zijn naam wordt van de rouwkaart geschrapt. -‘Ach, lach erom, zei mijn moeder, / maar dat
kon ik niet.Het ontnuchterende zit hem vaak in de laatste regels, een onwerkelijke situatie
komt bovendrijven uit een op het eerste gezicht alledaagse situatie. Zoals de
man die denkt tegen zijn aan vrouw in bed te kruipen, maar daar ligt de moordenaar van
zijn vrouw en kinderen.
Het is niet wat het is, lijkt Bindervoet te willen
zeggen. Of hij laat de wereld net van een andere kant zien. Het verschil tussen
een kapper en een wetenschapper is miniem, want er zijn ook mensen die helemaal
niets te doen hebben. Toegankelijke poëzie die bij het herlezen niets aan
kracht verliest. En gelukkig kon ik er ook nog om lachen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten