Slapende herinneringen

Patrick Modiano, Slapende herinneringen, Querido, 2018.

In Souvenirs Dormants gaat de hoofdpersoon op zoek naar een periode in de jaren zestig. Hij was toen rond de twintig en bracht zijn dagen liever niet alleen door. Daarom begaf hij zich in vreemde gezelschappen en liet hij zich meenemen naar mysterieuze bijeenkomsten. Het meisje met wie de ik (van wie de naam pas helemaal aan het eind bekend wordt gemaakt), vooral veel omgaat is Geneviève Dalame.

Hoewel Patrick Modiano het verleden graag zo vaag mogelijk laat en zich in zijn andere romans vaak beperkt tot het noemen van alleen namen en periodes, is hij deze keer veel exacter. Deze Geneviève ontmoet de ik in 1964, en van daaruit wordt het verhaal verder verteld. Ze ontmoeten elkaar in cafés, bijvoorbeeld in de ochtend waar zij zit te lezen voor ze naar haar werk moet. De ik verliest dit meisje uit het oog om haar zes jaar later met een kind weer tegen te komen bij dierentuin naast Jardin des Plantes.

Modiano is een meester in het wekken van de suggestie. Hadden zij ooit een relatie? Was de ik graag bij haar gebleven om samen met dit kind en haar een gezin te vormen? Is hij misschien zelf de vader? Omdat de schrijver zoveel open laat, kan de lezer naar hartenlust invullen, net als bij de mensen die je op straat ontmoet of nog vaag kent van vroeger. Wie zijn het, wat is er van ze geworden?
Wederom een prachtige roman van deze Franse melancholicus.