De laatste boot naar Sint-Helena

Ron Moerenhout, De laatste boot naar Sint-Helena, Meulenhoff 2016.

Het is de vraag of je een gebied of eiland moet bezoeken waarvan je vindt dat er eigenlijk al te veel toeristen heen gaan. Zoals Patagonië, de uitgestrekte leegte, de pampa’s de kleine stadjes aan de kust van Argentinië, dat alles verdwijnt als je er enthousiast over schrijft en er zelf vaak heen gaat. Want waarom mag jij wel, en die ander niet?

Dat gevoel heb ik ook bij Sint- Helena en Tristan da Cunha. Beide verafgelegen, moeilijk bereikbare eilanden in de Atlantische Oceaan. Ik zou er graag heengaan en net als bijvoorbeeld Boudewijn Büch rondlopen en ervaren hoe het is om zo ver de rest van de bewoonde wereld te zijn. En hoe langer je wacht, hoe minder exclusief het wordt. Zeker wanneer er, zoals op Sint-Helena, een vliegveld aangelegd wordt waardoor je niet meer vijf dagen per boot onderweg bent vanuit Kaapstad, maar in een aantal uur op het eiland kunt landen. Niet alleen is Sint-Helena interessant om zijn afgelegen locatie en kleine en overzichtelijke mini-maatschappij, maar ook omdat het de laatste verblijfplaats was van Napoleon. 

Gelukkig hoef je er ook niet altijd heen om de sfeer te proeven, je kunt ook vanuit huis de reis maken, bijvoorbeeld met het boek van Ron Moerenhout. Hij heeft, voordat het vliegveld gerealiseerd werd, nog een van de laatste reizen met de boot gemaakt. Op zoek naar de relatie met Nederland, dat het eilandje ook kort in bezit had, spreekt hij veel bewoners, bezoekt Longwood house waar Napoleon zijn dagen sleet, probeert hij de Nederlandse vlag tijdelijk te laten wapperen boven het eiland en speurt naar het echte verhaal achter de ontsnapping van Willem Merk die in de jaren negentig gevangen zat op het eiland wegens drugssmokkel.
De schrijver schetst in een prettige stijl met veel feiten en achtergrondinformatie een redelijk volledig beeld van dit afgelegen deel van het Britse rijk. Een verleidelijk opstapje om misschien toch maar eens op reis te gaan.