Éric Fottorino, Liefkozing van rood, Wereldbibliotheek, 2016.
In Liefkozing van rood wordt een vader opgevoerd die alles voor zijn kind overheeft. Wanneer de moeder zich plotseling niet meer met de opvoeding bemoeit, probeert hij zelfs haar rol over te nemen door zich als moeder te verkleden, merken jurken en al. Zijn gedrag neemt steeds vreemde proporties aan, tot de echte moeder weer op het toneel verschijnt en hij aan de kant geschoven wordt. Van twee ouders in één is hij plotseling niet meer nodig. Tot er iets dramatisch gebeurt. Is hij dan juist de broze figuur uit bovenstaand citaat, of de keiharde?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten