Zolang niet alles is verteld

Marre van Dantzig, Zolang niet alles is verteld, Uitgeverij De Brouwerij, 2013.

Marre van Dantzig schreef met dit boek een ingetogen relaas over haar vader, Dolf van Dantzig, die geruime tijd zakelijk directeur van het Concertgebouworkest was. Het is een mooie combinatie van een persoonlijk verslag van haar vaders leven en de weergave van een tijdperk.
De twee verhaallijnen, die van haar vaders laatste jaren, waarin hij steeds meer in zichzelf keert en grip probeert te houden op het bestaan, en zijn turbulente leven van daarvoor, zijn in evenwicht en tonen tegelijk een indringend contrast. Zijn schuifelen door de tuin, het niet mee willen naar de dagopvang, de herinneringen die selectief bovenkomen; dit alles wordt afgezet tegen zijn drukke bestaan als zakelijk leider van een van de toporkesten van de wereld. Belangrijke dirigenten en componisten kwamen bij de familie over de vloer in het immense huis aan de Keizersgracht. Het tournee door Zuid-, Midden- en Noord-Amerika in de jaren zeventig was een even enerverende als succesvolle exercitie, zowel voor het orkest als voor Dolf van Dantzig zelf. Hij was uiteindelijk verantwoordelijk voor de financiën en voor het wel en wee van de soms veeleisende musici.
Maar ook zijn leven daarvoor is avontuurlijk geweest, zoals toen hij met zijn ouders in de Tweede Wereldoorlog via België en Frankrijk uiteindelijk in Zwitserland aankwam om zo te ontkomen aan de Duitsers. Of toen hij in zijn jonge jaren in het Verre Oosten zijn geluk beproefde als radiocorrespondent.
In korte hoofdstukken krijgt de lezer langzaam steeds meer facetten van het leven van Van Dantzig te zien. Mooi dat dit in ieder geval verteld is, want het besef dat niet alles weergegeven kan worden van voorbije tijden en een geleefd leven, komt ook in dit boek duidelijk naar voren: ‘Lang niet alles is verteld.’