Vrouwkje Tuinman, Afscheidstournee,
Cossee, 2016
'Een van de beste eigenschappen van Paolina was dat ze niet klaagde over het feit dat ze met haar dode schoonvader moest samenwonen.'
En dat niet voor een weekje omdat het bij een bepaalde godsdienstige traditie hoort, maar voor jaren, een halve eeuw om preciezer te zijn. Het gaat om het lichaam van Niccolò Paganini. In 1840 overlijdt deze uitmuntende violist, maar zijn lichaam mag niet in gewijde grond begraven worden, om de dubieuze reden dat hij, omdat hij zo'n virtuoos was, waarschijnlijk door de duivel bezeten zou zijn. Dus niet op een katholiek kerkhof, terwijl dat wel is wat Achille, zijn enige zoon, wil. Deze erft een landgoed, een muzikaal oeuvre en het lichaam van zijn vader dat steeds tijdelijk ergens ondergebracht moet worden.
Vrouwkje Tuinman is er goed in geslaagd op vermakelijke wijze een origineel verhaal te vertellen. Vanuit een liefhebbende zoon die alles in het werk stelt om zijn vader een eervolle begrafenis te geven.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten