Elvis Peeters, Oradour, Voetnoot 2012
WO II blijft een bron voor indrukwekkende verhalen. Vaak zijn die
verhalen gebaseerd op een gebeurtenis, een tragische gebeurtenis. Zo ook
Oradour van Peeters. Oradour-sur-Glane is een openluchtmuseum in Frankrijk. Het is
een ommuurd dorpje, hoewel, dorpje is veel gezegd. Alleen de muren van de
huizen staan er nog, en ook die zijn deels ingestort. De daken zijn weg, de
kamers en verdiepingen in de huizen zijn weg, de ramen zijn kapot, er is niets
dan straten en muren. Hier en daar staat een auto, of zijn enkele spullen van
een interieur bewaard gebleven, zoals omgevallen naaimachines. Bewust, om die
vreselijke dag van 10 juni 1944 in herinnering te houden. 642 mensen werden er,
vlak voor het einde van de oorlog vermoord. Slechts enkelen overleefden het.
De hoofdpersoon dwaalt door de straten en ontmoet daar een
vrouw. Ze komen elkaar steeds tegen, spreken nauwelijks, maar toch ontstaat er
een band. Ze besluiten er de nacht door te brengen, om zonder andere bezoekers
overgeleverd te zijn aan de indrukwekkende stilte van de totale leegte. Een
zielloos, dakloos dorp. Waarom de vrouw daar is, weet de ik niet. Hij hoeft het
ook niet te weten.
Peeters schreef en prachtig miniatuurtje over een tragische
gebeurtenis die niet vergeten mag worden.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten