Rudi Rotthier, De andere kant van de wereld, Atlas, 2008.
Wie zou er niet van een oom een flink geldbedrag willen
erven om daarmee een reis te maken waar die oom niet meer aan toekwam en de
reis maakte door te bladeren door de Fotoatlas van landen en volkeren? Het overkwam
Rudi Rotthier, die de Stille Oceaan doorkruiste en tientallen eilanden aandeed
om het wel en wee van de bevolking op te tekenen, de natuur te beleven en met
mensen te praten. Hij begint op Bougainville wat hoort bij Papoea-Nieuw-Guinea
en eindigt bij het Chileense Paaseiland.
Daartussen in liggen Britse koloniën,
Frans territorium, onafhankelijke staten, eilanden waar vrijwel dagelijks een
staatsgreep plaatsvindt, bijna verlaten eilanden, toeristische hoogtepunten, en
eilanden die over een aantal jaren overspoeld zullen zijn door zeewater en de
waarvan de bevolking geld opzij legt om elders land te kopen. Voorafgaand aan
elk hoofdstuk, dat over een eiland of eilandengroep verhaalt, staat een handig
lijstje met feiten, zoals de politieke status, aantal inwoners, voertalen en
levensverwachting.
Zulke boeken lees ik graag, feiten vermengd met
ooggetuigeverslagen, die altijd onderhevig zijn aan subjectieve oordelen en
waarnemingen, mits interessant opgeschreven. Ik weet niet of de oom van
Rotthier ook kon schrijven, maar ik ben blij dat hij zijn geld naliet aan zijn
neef Rudi. En die zal hem niet teleurgesteld hebben.
Het boek is overigens een mooi vervolg op De Gelukkige
eilanden van Paul Theroux, die ook in de Stille Zuidzee van eiland naar eiland
trok.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten