Tommy Wieringa, Caesarion, De Bezige Bij, 2009.
Nadat ik een aantal jaar
geleden Joe Speedboot las heb ik eindelijk de tijd gevonden een tweede boek van
Wieringa te lezen. Het viel niet tegen, zeker niet. Caesarion is een doorwrocht
werk met een mooie rode draad: de verhouding tussen een moeder en haar zoon.
Zoals een goed verhaal betaamt wordt pas langzaam duidelijk waaruit die relatie
bestaat, en vooral wat er mist.
Ludwig leeft van zijn piano en is na
vele omzwervingen, dankzij en ondanks zijn moeder, terug op de plek waar zij
misschien wel het meest gelukkig waren. Maar ook op de plek waar hij achter het
geheim van zijn moeder kwam. Aan de kust van Engeland, waar hun huis ooit
stond, maar nu is opgegaan in de golven. En dan is er nog zijn vader, een architect die megalomane projecten verzint, zich heeft afgekeerd van de wereld en uiteindelijk ook van zijn zoon. Toch gaat Ludwig naar hem op zoek.
Joe Speedboot was vermakelijk, Caesarion vond ik goed en was meeslepend. Nu ligt Dit zijn de namen te wachten. Ik ben benieuwd.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten