Souvenir de Paris

Drs. P., Souvenir de Paris, Nijgh & Van Ditmar, 2009.

Bij het grootste antiquariaat van het land vond ik in de Ramsj een boekje over Parijs van Drs. P. Hij ook al, dacht ik? Vrijwel iedereen is er dus geweest en heeft er iets over geschreven. Maar ook dit keer is het de moeite waard. Hij haalt herinneringen op aan zijn eerste ontmoeting met de stad:

‘Hoe ik daar kwam is een lang verhaal, maar in januari 1945 zat ik in een militaire vrachtwagen die Parijs binnenreed. Een groezelige, winterse stad, maar wel Parijs. We passeerden de Seine, zagen de Eiffeltoren. Alles was echt.’

Zo zal voor velen Parijs zijn: echt. Het valt niet tegen, hoe hoog de verwachtingen ook gespannen zijn, hoe veel je er ook over gehoord of gedroomd hebt, Parijs stelt niet teleur. Toen niet en ook nu niet.

Drs. P. verhaalt over zijn verblijf met andere Nederlands. Ze hadden weinig te besteden, maar vermaakten zich best. ‘ Parijs was veel klappertanden waard. Vuil en schaarste alom, maar de métro reed, de mensen en voertuigen krioelden, en er werd van alles tentoongesteld, opgevoerd, gespeeld, verhandeld, beleefd.’
Hij speelde piano voor Amerikaanse soldaten, bezocht bordeelachtige etablissementen, dwaalde door nachtelijk Parijs.

Naast de herinneringen vertelt hij o.a. over de eerste stadsplattegronden en vangt tout Paris in een aantal gedichten, in het Nederlands en Frans. Deze liefdesbetuigingen aan Parijs zijn de moeite waard dus.