Filip's sonatine

Willem Frederik Hermans, Filip's sonatine, De Bezige Bij, 1985

In tien dagen schreef Willem Frederik Hermans zijn novelle Filip’s sonatine. Je hebt de 56 bladzijden zo uit, maar er zit genoeg in om er nog even over na te denken. De oorlog speelt een marginale rol, muziek daarentegen en de verwachtingen die mensen van elkaar hebben voeren de boventoon.

Gerrit Hondijk is een begenadigd pianist, al zal hij nooit een grote ster worden. Hij begeleidt de zangers Aletta Stroll, die een zoontje heeft Filip. Als zij breekt met de vader van Filip, een violist, gaat ze samenwonen met Gerrit, die op die manier mede-opvoeder wordt van Filip. Gerrit ziet in Filip een natuurtalent en zou hem het liefst tot een groot pianist maken.

Maar de vraag is of Filip dat wil, of het verstandig is de talenten van een wonderkind uit te buiten en ook of je altijd zo talentvol blijft? Iedere zeven jaar zijn alle cellen van het menselijk lichaam vernieuwd, dus niemand blijft wie hij of zij was.

Deze novelle is een ode aan de muziek. ‘Componeren. Iets achterlaten dat door andere steeds opnieuw tot leven werd gebracht! Hogere vervulling van een muziekbestaan bestond niet.’