Bernlef kan het: een wereld schetsen die op het eerste gezicht duidelijk lijkt, maar waar verwarring en raadselen uiteindelijk de boventoon voeren. Het begon met zijn meesterwerk Hersenschimmen. De leefomgeving van de hoofdpersoon wordt steeds warriger, er trekt een waas op om zijn observaties en gedachten. Bernlefs laatste boek, Wit geld, vaart voor een groot deel door op dezelfde thematiek. Het zijn korte verhalen, de een beter gelukt dan de ander, maar die verwarring, de vage grens tussen werkelijkheid en onwerkelijkheid heeft Bernlef nog steeds prachtig weten uit te diepen.
De hoofdpersonen willen iets, zijn op zoek naar antwoorden op vragen, ze slagen er echter niet in hun doel in het leven te
bereiken. Vaak buiten hun eigen schuld om. Soms is de werkelijkheid zo
verwarrend, dat ze niet eens weten wat hun plek daarin is, vergelijk ook
Bernlefs mooie novelle De Pianoman, die hij schreef voor de
Boekenweek. De personages uit het werk van Bernlef vragen zich, soms bewust,
soms onbewust af: Wie ben ik? Wat doe ik hier? Waarom ben ik hier? De hoofdpersoon
uit Hersenschimmen kan deze vragen
steeds minder goed beantwoorden, de personages uit Wit geld hebben er ook geen duidelijke repliek op. En juist de
zoektocht naar de antwoorden zorgt voor spanning, de lezer wordt meegevoerd in
het verlangen naar een oplossing.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten