Nazomer

Philippe Besson, Nazomer, Ambo, 2003.

Een mooie vondst: aan de hand van een min of meer bekend schilderij een verhaal schrijven. Het uitgangspunt is het schilderij van Edward Hopper, Nighthawks. Philippe Besson bedenkt wat de relatie tussen de personages is, waarom ze daar achter dat grote raam in dat verlaten café zitten. Kennen ze elkaar, hadden ze afgesproken of komen deze man en vrouw toevallig samen aan de bar te zitten? En wat doet de barman? Is hij aan het afluisteren, wordt hij bij het gesprek betrokken, geeft hij misschien advies? 

Besson heeft bedacht dat de vrouw een succesvol toneelschrijfster is die wacht op haar vriend. Maar die vriend komt niet, in plaats daarvan verschijnt haar ex-man Stephen. En die komt niet voor niets naar dit café, het was het stamcafé van hem en Louise en hij hoopte haar daar te ontmoeten. Het gesprek dat ontstaat verloopt moeizaam, er wordt gewacht, gezwegen en afgetast door Stephen. Maakt hij nog een kans? Wat is er over van hun oude liefde?

Bessons verhaal geeft goed de sfeer weer die Hopper uitbeeldt. Er gebeurt weinig, maar het is duidelijk dat er iets troosteloos in de lucht hangt. Een verlangen dat niet ingewilligd wordt, het wachten op een mooier moment. En dan is er nog de man met zijn rug naar de straat. Dat zou zo maar de lezer kunnen zijn die de gesprekken van Louise en Stephen van dichtbij volgt.