Gesloten circuit

Gerrit Komrij, Gesloten circuit, De Arbeiderspers, 1982.

Gerrit Komrij, de grote roerganger, polemist, criticus van alle facetten van de cultuur, dichter, schrijver, vertaler en bloemlezer. Het is moeilijk te zeggen waar hij het beste in was of in welke hoedanigheid hij over honderd jaar geciteerd zal worden.

Als dichter en polemist vind ik hem het sterkst, en aangezien zijn polemieken voor het grootste deel tijdgebonden zijn, gok ik op zijn dichterschap.

Hij schrijft geen diepzinnige of moeilijk te doorgronden poëzie, maar vakwerk is het wel. Rijm en metrum kloppen en hij gebruikt mooie metaforen. De beelden zijn eenduidig, maar treffend. Zoals in het eerste couplet van ‘Het onzichtbare labyrint’

            Er is geen vrijheid in de zandwoestijn,

            Al staan er nergens hekken, nergens palen.

            Het is maar beter  - als je vrij wilt zijn -

            Om sierlijk door een labyrint te dwalen.

Ook de andere gedichten uit Gesloten circuit, sommige sonnetten met een echte chute, andere opgebouwd uit kwatrijnen met een vast rijmschema, lezen lekker, je deint mee op de jambe’s en trocheén, en wordt naar het eindrijm toe gezogen. Maar is vakwerk inderdaad genoeg om groot te blijven?

Voor in de uitgave van Gesloten circuit die ik enige tijd geleden aanschafte, heeft de vorige eigenaar geschreven:

4 mei 1985

36 gedichten voor
f. 25,50; per gedicht:

f 0,71; voor een kroket
betaal je meer.

Komrij kan altijd nog de toekomst in als de dichter wiens gedichten goedkoper waren dan een tussendoortje uit de muur.