Christian Gailly, De nacht, Uitgeverij Bert Bakker, 2003.
Een verhaal over jazz, liefde en toeval. Of bestaat het
laatste niet? Simon, een monteur van verwarmingsinstallaties en ooit een
beroemd jazzpianist, heeft een klus in een badplaats. Het is laat. Hij mist de
trein terug, komt in een jazzclub terecht en blijft daar hangen. De hele nacht.
Een vrouw achter de bar, haar stem, de vleugel die tussen twee nummers in
onberoerd op het podium staat, de alcohol: dat alles is aanleiding en gevolg.
Het gevolg van zijn keuze de trein te missen, de aanleiding om zijn leven te
veranderen en weer piano te gaan spelen.
Zijn vrouw wacht thuis, in Parijs. Simon mist ook de trein
de volgende ochtend. Op het strand met de vrouw van de jazzclub wacht hij op de
volgende. Zijn vrouw wil niet meer wachten. Ze pakt de auto om haar man op te
halen. Ze voelt dat ze hem aan het verliezen is.
Het verhaal wordt verteld door een vriend van Simon. Korte
zinnen, soms met veel afstand, dan net of hij erbij was. Maar Simon heeft juist
alles weer aan hem verteld. De lezer heeft het dus uit de tweede hand,
gefilterd. Zoals laat zonlicht dat door een wapperende vitrage de kamer
binnenvalt. Met lome jazzmuziek op de achtergrond.
Schitterend geschreven en beschreven. Niet voor niets won
Christian Gailly met dit boek in 2002 de Prix du Livre Inter.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten