André Gide, De onzorgvuldig geketende Prometheus, vertaald door Hannie Vermeer-Pardoen, Uitgeverij Vleugels, 2019.
Later zal Prometheus in een zaaltje een publiek toespreken
en vertellen over zijn arend en dat iedereen zijn eigen arend heeft. Als je je
arend niet voedt, dan wordt hij grauw. Je moet van je arend houden, hij is
immers je hartstocht, je deugd, je zonde, je schuld. Maar als het slecht gaat
met je arend, wordt hij je geweten en ga je eraan ten onder.
Het is een vermakelijk verhaal, dat aanzet tot nadenken. Aan
de ene kant wordt het klein gehouden, in verschillende etablissementen in
Parijs en ook op straat: een alledaags decor; maar aan de andere kant zijn de
personages grote mythologische figuren die met hun namen bekende ideeën en
gebeurtenissen oproepen.
(eerder gepubliceerd op Tzum.info)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten