Patrick Modiano, Trilogie van een beginnend schrijverschap, Querido, 2017
De boeken van Patrick Modiano, winnaar van de Nobelprijs in 2014, gaan vrijwel unaniem over een melancholische zoektocht naar het verleden. Toch weet hij de lezer steeds weer te verrassen door de herinneringen die de hoofdpersoon een bepaalde kant op sturen. In deze trilogie speelt Parijs en het verleden een grote rol.
Zo gaat de hoofdpersoon in Hondenlente op zoek naar ene Jansen, een fotograaf, die na een kortstondig contact met de ik dertig jaar geleden plotseling verdwenen is. Leeft Jansen nog, waarom is hij toen vertrokken, waarom komen die herinneringen nu boven?
In Bloemen en Puin zijn ook dertig jaar verstreken tussen een gebeurtenis, deze keer een zelfmoord, en het oprakelen van herinneringen daaraan door de verteller.
In Verdaagd verdriet haalt de verteller herinneringen op aan zijn jeugd, toen hij en zijn broertje werden opgevoed door een aantal intrigerende vrouwen, in een dorpje buiten Parijs.
Bij Modiano zijn sommige herinneringen scherp en duidelijk afgetekend, andere blijven juist in het vage en zijn met nevel omhuld. Zijn romans blijven intrigeren en nodigen uit om herlezen te worden.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten