De beloofde vrouw

Jean Rouaud, De beloofde vrouw, Van Oorschot, 2010.

In De beloofde vrouw (La femme promise, schitterend vertaald door Marianne Kaas) laat Rouaud een toevallige gebeurtenis uitgroeien tot een diepgaande liefdesgeschiedenis. Een man, gekleed in een duikerspak, komt aangifte doen van zijn gestolen auto bij de gendarmerie van een klein Normandisch dorp. Hem rest niets dan het kikvorspak dat hij aan heeft. Naast hem staat een vrouw aan de balie die ook aangifte doet: haar huis is tijdens haar afwezigheid leeggehaald door een stel vandalen.
Zowel deze Daniel als de vrouw, Mariana, hebben niets meer. Daniel is niet alleen zijn auto kwijt, in Parijs is door zijn echtgenote de huur opgezegd van hun
Ze zijn op een dood punt in hun leven beland. Alleen, los van elke verplichting en nu ook nog eens verlost van hun aardse bezittingen. Zijn ze op zoek naar dat wat men liefde noemt?
De meanderende stijl, met dan weer zinnen van een halve pagina, dan weer enkele woorden, geeft het geheel vaart. Gedachtekronkels, indirecte redes, intervallen met commentaar vanaf de zijlijn: het is alsof de lezer door allerlei steegjes en pleintjes kriskras het verhaal volgt.

appartement en zij is met medeneming van werkelijk alles (zelfs de lichtschakelaars) met de noorderzon vertrokken.

Parijs, literair zakreisboek

Parijs, literair zakreisboek, Het literatuurhuis, 2015.

Een vermakelijke reisgids waarbij de lezer aan de hand van een aantal fragmenten uit bekende en minder bekende romans en dichtbundels door Parijs geleid wordt. Apolinaire’s Pont Mirabeau staat erin, maar ook het Parijs ten tijde van Victor Hugo en Honoré de Balzac passeert en fragmenten uit De kaart en het gebied van Michèl Houellebecq en Au pair van W.F. Hermans.
Het is een gevarieerde verzameling, er staan zelfs enkele vertalingen in van (nog) ongepubliceerde vertalingen, zoals over het 10e arrondissement van  Thomans Clerc die alle straten uit die wijk beschrijft.
Shakespeare & Co kan natuurlijk niet ontbreken, de boekwinkel werd ooit door Sylvia Beach begonnen en is later aan de kade van de Seine voortgezet door George Whitman, het komt in twee fragmenten aan bod. Helaas ontbreekt Patrick Modiano, de auteur bij uitstek die Parijs in woorden weet te vangen. Voor in het boekje staat een kaart met verwijzingen naar de plekken waar de fragmenten zich afspelen, achterin een bronvermelding. 

Verhalen uit de Encyclopedia Patagonia

Dree Peremans, Verhalen uit de Encyclopedia Patagonica, Globe, 1994.

Een zeer handzame verzameling verhalen over het meest lege en uitgestrekte gebied in Zuid-Amerika: Patagonië. Dree Peremans schrijft op informatieve en vermakelijke wijze over dit intrigerende onherbergzame land. Over de Fransman die zichzelf tot koning uitriep van Araucanië en Patagonië, over de indianenstammen die er ooit leefden, over Belgen rondom naar de zuidpool, over emigranten uit onder andere Wales, die er hun geluk beproefden. Achterin staan de noten en verwijzingen naar andere bronnen over Patagonië, daartussen kan Peremans zelf natuurlijk niet ontbreken: Peremans, Dree, mijn geheugen 1949-1994, onuitgegeven. 


Er zijn meer delen van deze encyclopedie, ik heb in ieder geval deel 1 en 2, en onlangs is er een geheel herziene uitgave op de markt gebracht: Patagonië, Het einde van de wereld.
Een prachtige en passievolle compilatie van alle wetenswaardigheden over die verre, verlaten en onmetelijke landtong.